Από τη συλλογή Κρυφοχώρι
βράδυ
Συγυρίζοντας κάτι μπαούλα
ανακάλυψε πως
μαζί της δεν έσερνε μόνο
το στίχο της Βάρκιζας
αλλά και λίγην άμμο
που᾽τριζε σιγά σιγά
μες στον ποδόγυρο
ενός φουστανιού
γι᾽αυτό λέει
πάντα ακούω το άγχος
εκείνης της ώρας
που όλα θρυμματίστηκαν
κι έγιναν ένα
με την αμμουδιά
σάπια και άχρηστη
είμαι εδώ μόνη
πάνω στα τελευταία
συντρίμμια ζωής που ξέρω
η πίκρα μου η θλίψη
πλέουνε συνεχώς
κατά τη θάλασσα
σαν τα ψόφια ψάρια
που κατηφορίζει ο Σηκουάνας
Γριγρία τι νιαουρίζεις τώρα
θέλεις να βγεις
έλα ανοιγω τη πόρτα
φύγε και συ δεν χωρανε πια τα ψεματα
βράδυ
Συγυρίζοντας κάτι μπαούλα
ανακάλυψε πως
μαζί της δεν έσερνε μόνο
το στίχο της Βάρκιζας
αλλά και λίγην άμμο
που᾽τριζε σιγά σιγά
μες στον ποδόγυρο
ενός φουστανιού
γι᾽αυτό λέει
πάντα ακούω το άγχος
εκείνης της ώρας
που όλα θρυμματίστηκαν
κι έγιναν ένα
με την αμμουδιά
σάπια και άχρηστη
είμαι εδώ μόνη
πάνω στα τελευταία
συντρίμμια ζωής που ξέρω
η πίκρα μου η θλίψη
πλέουνε συνεχώς
κατά τη θάλασσα
σαν τα ψόφια ψάρια
που κατηφορίζει ο Σηκουάνας
Γριγρία τι νιαουρίζεις τώρα
θέλεις να βγεις
έλα ανοιγω τη πόρτα
φύγε και συ δεν χωρανε πια τα ψεματα
Καλησπέρα Μαριλίζ μου..είδα μπαίνοντας ένα λογοτεχνικό παλατάκι και χάρηκα αφάνταστα που βρήκα ακόμα μία φίλη με κοινα ενδιαφέροντα και ευαισθησίες.σέυχαριστώ για τα πολύ εγκάρδια σχόλια σου..σου γράφτηκα φυσικά κι εγώ μέλος σου και ελπίζω να τα λέμε τακτικά μέσα απο τα μπλογκοσπιτάκια μας!!φιλάκια πάρα πάρα πολλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστω καλη μου φίλη καλως ήρθες λοιπον να μοιραζομαστε χιλιες ομορφιες και σκεψεις
Διαγραφή