Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

φως ιλαρον

Φως ιλαρόν
Φως ιλαρόν
Είσαι το μόνο φως που ορίζω
Σε πύργο σε κρατώ στημένο
Στον άνεμο
Σ’ αβράδυαστη μέρα σ’ αιχμαλωτίζω
Μαργαριτάρια σου χαρίζω
Περίπατους γλυκούς
Σ’ ουρανούς δίχως σύνορα.
Πριν από σένα
Είχαν δει την καρδιά μου οι γλάροι
Να ναυαγεί
Σκεπασμένη με φύκια.
Τώρα χτυπάς εσύ το τζάμι μου
Κι οι γούνες της θάλασσας
Τυλίγουν το ρίγος μου
 


Νύχτες έναστρες ξεκολλούν
απ’ το χρόνο
φωτιές από ουράνια τόξα
καίνε στο τζάκι μου
ξημερώνει
και δεν διαλύονται τα φαντάσματα
που χτίζουν στον ύπνο μου
παλάτια στην άμμο.
Φως ιλαρόν
Όποια χώρα επισκεφθείς λέγεται
Ελπίδα
Όποια γη πατήσεις καλπάζει
Στη χαίτη του ιλίγγου
 Στην έκσταση
Σ΄όποιο προσκέφαλο κοιμηθείς
Με σπαθί λυγερό από μαρτιάτικο μίσχο
Το σφάζεις
Το γεμίζεις όνειρα.
Λαμπάδα από ανόθευτο κερί
Στα σκοτάδια
Φέξε απ’ τα ύψη τους νόμους
Μιας νέας θρησκείας
Αναίμακτης
Το υλικό
Για το μέγα ναό της ειρήνης
Που αιώνες ονειρεύονται
Τ’ ανθρώπινα ποίμνια.
Δείξε σ’ όσους δεν πίνουν
Άλλο κρασί απ’ το αίμα
Και το κίτρινο μέταλλο έχουν θεό
Τις διαστάσεις του χρόνου
Στο χώρο που εσύ μόνο βαδίζεις
Το μόριο της παρουσίας τους
Στο απέραντο σύμπαν
Το μαστό τον αστείρευτο
Της αγάπης το γάλα.
Εξήγησε τους πόσο απύθμενη είναι
Η άβυσσος
Πόσο έχουνε κιόλας
Στο χείλος της πλησιάσει
Με το πνεύμα δεμένο
Στων πολέμων τ’ αμάξια

Πόση οργή ηφαιστείων κλείνει
Η ξέχειλη καρδιά των ταπεινών
Που δεν είδαν ποτέ τους
Ψωμί και βιβλίο
Και γράψε στο μαύρο βελούδο
Του άπειρου
Με πύρινα γράμματα
Πως η νίκη θα ‘ναι του Ανθρώπου.
Φως ιλαρόν
Εσύ, εγώ και το τραγούδι
Τρέχομε ακόμα μαζί
Διανύομε αποστάσεις μέσα σε στιγμές
Εισδύοντας σε κύκλους πύρινους
Για να καούμε
Μα, απ’ τη δοκιμασία
Βγαίνομε πιο άλκιμοι
Και πιο λαμπροί.
Δεν ξέρω αν ήταν εποχή που είμαστε
Άγνωστοι
Εσύ, εγώ και το τραγούδι
Τώρα αναζητιόμαστε κι οι τρεις
Απεγνωσμένα
Η επαφή μας κάνει τα δέντρα
Να τινάζονται
 Δίχως πνοή ανέμου
Λέξεις βελούδινες ανθούν στ’ αυτιά
Με ματωμένους μίσχους
Κι ένας λαβύρινθος μας παρασύρει
Στα ενδότερα του.


Κι αυτόν όμως τον κίνδυνο τον αψηφούμε
-γιατί τώρα το νήμα δεν υπάρχει
κι η Αριάδνη ήταν μύθος-
πάνω στο άσπρο προσκέφαλο του δειλινού
κωφεύομε
στη μυστική επίκληση της φρόνησης
είμαστε έτοιμοι για το πήδημα
του θανάτου
για την πάλη της αγάπης
εναντίον όλων
για την ελπίδα που τρέμει
και ζητά να ζήσει
μες στα ερείπια και στις στάχτες
για την απόφαση
να συγκολλήσουμε τρίμμα με τρίμμα
όλα τα θρύψαλλα
σ’ έναν καθρέφτη γαλανό
με χλοερές ανταύγειες
και δάφνες άκοπες στις όχθες
να ιδούμε ακόμα μια φορά
ολάνθιστο το πρόσωπο μας.


Ριτα  Μπουμη Παπα μια υπεροχη ποιητρια  που μας συνοδευε απο τα παιδικα μας κιολας βιβλια


                           Στο μικρούλη μας το μώλο

                             δέσαμε  με μια κλωστή

                             το μεγάλο μας το στόλο

                             με καράβια από χαρτί (Από το «Καλοκαίρι στο νησί»)

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ


στη πιο γλυκεια πατριδα τοπυ κοσμου !!!!!







Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ανοιξιατικη ανατολη !!!!!!!

 


εφτασε η Ανοιξη !!!!!!!!



Ενα απόσπασμα του Στράτη Μυριβήλη

Στ' ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα. Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος, τα κύματα ξεδιπλώνουν στον άμμο το νέο ρυθμό με κοντές αναπνοές. Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα, παντού το κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές. Τότες ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι ασημένιοι, μ'  ένα χρώμα σαν το στήθος του παγονιού. Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα.

  Η φωτογραφια ειναι η συμμετοχη μου στον 21 διαγωνισμο Φωτογραφιζειν της Μαριας Ν



Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

της Κυριακής το ποιημα !!!!!!!!





 Ενα  ερημο ανθος  Νικοςκαρουζος


Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ
ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία
ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο.
Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει σὰν νὰ δείχνει
τὴν ἄγνωστη γαλήνη μὲ μικρὰ χρώματα...
Εἶναι βγαλμένο στοὺς κινδύνους τῆς χαρᾶς
ἀμέριμνο σὰν ἰδέα.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

σε σενα !!!!!!!

Το ευχαριστώ μια  λέξη, μερικές φορές ανεπαρκής για να εκφράσουμε όλα όσα θέλουμε προς κάποιον, ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια που λάβαμε, γιατί κάποιος ήταν εκεί όταν νιώσαμε να βυθιζόμαστε σε ένα εφιαλτικό σκοτάδι. Γιατί κάποιος μας στήριξε και δεν είμαστε μόνοι. Γιατί κάποιος μας άκουσε σε έναν κόσμο που δεν σταματάει κανείς να ακούσει τον άλλο.
   Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα  που με στήριξες και με κράτησες όρθια σε πρόσφατα προβλήματα.

   Ευχαριστώ που είσαι εδώ  παντα για μενα.
   Ευχαριστώ που δεν κουράστηκες να με ακούς να σου μιλάω για εκείνα που με βάραιναν . 










   Σε ευχαριστώ που δεν δίστασες να μου πεις όλα όσα εσύ έκρινες σωστά ακόμα και αν ήξερες ότι  θα εναντιωνομουν . Σε ευχαριστώ που οργίστηκες για χάρη μου, σημαίνει πολλά για  μενα που δεν μπορεσα να τα εκφρασω εκεινη τη στιγμη   .  Σε ευχαριστώ γιατί είσαι αληθινος σε έναν κόσμο γεμάτο ψέμα και τρυφερός σε έναν κόσμο γεμάτο σκληρότητα.

   Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ.




Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Κνουτ Χάμσουν, Η πείνα

(απόσπασμα)

Ξαφνικά, μου έρχεται η ιδέα να πάω στην Κρεαταγορά και να ζητήσω ένα κομμάτι ωμό κρέας. Σηκώνομαι, κατεβαίνω τα σκαλιά και κατευθύνομαι προς την Αγορά. Μόλις φτάνω στους πρώτους πάγκους, αρχίζω να φωνάζω και να χειρονομώ, σαν να μιλούσα σε ένα σκυλί που βρισκόταν πίσω μου. Και με θράσος, απευθύνομαι στον πρώτο κρεοπώλη που συναντώ.
— Θα είχατε την καλοσύνη να μου δώσετε ένα κόκαλο για το σκυλί μου, λέω. Μόνον ένα κόκαλο, δεν χρειάζεται να έχει κρέας πάνω του· έτσι, για να έχει κάτι να κουβαλάει στο στόμα του.
Μου έδωσε ένα κόκαλο, ένα υπέροχο μικρό κόκαλο, όπου είχε μείνει λίγο κρέας, και το έχωσα κάτω απ΄το σακάκι μου. Ευχαρίστησα εκείνον τον άνθρωπο, τόσο θερμά, που με κοίταξε έκπληκτος...
— Παρακαλώ, είπε.
— Μην το λέτε, ψέλισα, είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σας.

Homeless:

Κι έφυγα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
Χώθηκα στην πάροδο των Σιδηρουργών, όσο πιο μακριά μπορούσα, και σταμάτησα μπροστά στη σαραβαλιασμένη πόρτα μιας αυλής. Δεν υπήρχε καθόλου φως, ένα ευλογημένο σκοτάδι βασίλευε γύρω μου· άρχισα να μασουλάω το κρέας που υπήρχε πάνω στο κόκαλο. Δεν είχε γεύση· έβγαζε μια αηδιαστική μωρωδιά αίματος που μ’ έκανε να ξεράσω αμέσως. Προσπάθησα πάλι. Αν τουλάχιστον το στομάχι μου κρατούσε εκείνο το κομματάκι κρέας θα ένοιωθα καλύτερα· το πρόβλημα ήταν να το κάνω να μείνει μέσα. Όμως πάλι μου ήρθε τάση για εμετό. Έγινα έξαλλος, δάγκωσα άγρια το κρέας, ξεκόλλησα ένα κομματάκι και το κατάπια με το ζόρι. Όμως δεν χρησίμευε σε τίποτα· μόλις έμεινε για λίγο στο στομάχι μου άρχισε πάλι ν΄ανεβαίνει. Έσφιξα με λύσσα τις γροθιές, άρχισα να κλαίω από απόγνωση και να δαγκώνω το κόκαλο σαν δαιμονισμένος· έκλαψα τόσο που το κόκαλο μούσκεψε από τα δάκρυα, ξέρασα, έβριζα και μασουλούσα βάζοντας τα δυνατά μου, έκλαιγα λες και η καρδιά μου είχε σπάσει, και ξέρασα γι’ άλλη μια φορά. Τότε, με δυνατή φωνή, καταράστηκα όλες τις δυνάμεις του κόσμου να πάνε στο πυρ το εξώτερο.



[πηγή: Κνουτ Χάμσουν, Η πείνα, μτφ. Δημήτρης Χορόσκελης, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 1997, σ. 170-172]

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

το Χερι , Ν Εγγονοπουλος



εις Ανδρέαν Εμπειρίκον

ωραίο δίχτυ
που έπλεξεν η
κόρη
η κόρη-τέκτων
ορθή ως
στέκονταν εις το παράθυρο του Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
φιλόξενο
ωσάν καλός θεός
ισχυρό
σαν τα’ άσπρα πλήκτρα
της χαράς
ωραίο δίχτυ
που έβαψε
με το χρώμα των ματιών της
και μύρωσε
με τ’ άρωμα των πλούσιων μαλλιών της
η κόρη που εστέκονταν
ορθή
εις το παράθυρο του Αναπλιού

ωραίο δίχτυ
ωραία κόρη
ωραίο παράθυρο που φώτιζες
μέσα στη νύχτα
τ’ Αναπλιού
ωραίο παράθυρο που φώναζες

ωραία κόρη που φώτιζες
ωραίο δίχτυ
μέσα στο χρώμα
τ’ Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
γύρω τρογύρω
εις τον λαιμό μου
είτανε
κόρη
τα ωραία μαλλιά
σου
καθώς τα έπλεκες
εις το παράθυρο
μέσα στο φως

ωραία νύχτα
μέσα στο
βλέμμα σου

καθώς τη ζήσαμε
τρελλοί από έρωτα
γυμνοί θεόγυμνοι
τρελλοί από έρωτα
— μια νύχτα έρωτος —
μέσα στο
δίχτυ
του Αναπλιού

Η επιστροφή των πουλιών (1946)


Μιας  και αυτη η Κυριακη ονοματιστηκε σα Κυριακη του ερωτα , σκεφτικα να μοιραστουμε μερικα Ερωτικα ποιηματα μεγαλων δημιουργών ξεκινωντας απο το ερωτικο ποιημα του Εγγονοπουλου αφιερωμενο στο Εμπειρικο !!!!

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

25 λεξεις # 4

στο υπέροχο ιστολογιο της Μαρία Ν , το κείμενο κάθε μηνά πέρα όλων των άλλων έχει θεσπιστεί ένας πανέμορφος διαγωνισμός .



 Με έμπνευση μια φωτογραφία που επιλέγει η Μαρία μας ζητείται να γράψουμε ένα έμμετρο , η πεζό κείμενο 25 λέξεων

Στο 4ο ολιγολεκτο  η φωτογραφια ηταν αυτη , 





η δική μου συμμετοχή  για αυτη τη φωτογραφία είναι 

Την εξωτερική κατήφεια της αυλής 
πολυχρώμιασε η λάμψη της άλικης καρδιά σου 
που ξεχύθηκε 
από την ορθάνοιξη και καλοδεξιά 
της πόρτας!


θα πρεπει να διαβασετε και τις υπόλοιπες συμμετοχές και φυσικα εκεινη της νικητριας μας  Κικης Κωνσταντινου 


To 25 λέξεις #5 θα ξεκινήσει στις 1/2.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ-



επετειος των γεννεθλιων του εθνικου μας ποιητη , ενα ποιημα που μιλαει για την ηρεμη θαλλασα , την λιμνοθαλασσα του Μεσολογγιού που περασε τα παιδικα του χρονια  κοντα στο θειου του , μετα το χαμο των δικών του !!!!!

μια υπεροχη αποδοση απο το Φοιβο Δεληβορια !!!!!!!



Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ !!!




Ηθοποιος σημαινει Φως

Ηθος και ποιω !!!!!!!!!!

Καλη μας χρονια και ας ειναι η τελευταια απωλεια !!!!!